Tuesday, May 23, 2017

23 mei 2017: Reflecties (XX)

Hoe om te gaan met iemand die niet meer voor rede vatbaar is, maar door chronische woede verduisterd?


Bomaanslag in Manchester bij popconcert met veel jeugdige slachtoffers. Langzaamaan wordt de verbeelding van de hel voor mij voorstelbaar. Voor daders van verschrikkelijkheden een straf die nooit ophoudt: gepijnigd worden met aan waanzin grenzende marteling, net niet erg genoeg om er aan dood te gaan, en dan de volgende dag weer.


Godsdienst is een instinctief antwoord op vragen, behoeften en verlangens, waar het leven mensen mee opzadelt, versterkt door denktaligheid, inclusief verbeelding. Deze instinctieve basis zullen wij nooit kwijtraken. Wel kunnen we haar overstijgen, door het ontwikkelen van intelligentie. Hierdoor krijgen we oog voor andere, niet-instinctieve mogelijkheden. De neiging om instinctief te reageren zal evenwel altijd blijven bestaan, zeker in tijden stress en spanning. Het is de taak van cultuur en beschaving om intelligentie, als de mogelijkheid om het instinctieve niveau te overstijgen, te cultiveren en verder te ontwikkelen. Alleen zo houden we de vlam van menswaardigheid brandende.


Levensbeschouwelijk wordt het grootste obstakel voor wederzijds begrip gevormd door het al dan niet uitgaan van een bovennatuurlijke werkelijkheid. De naturalist en de bovennaturalist hebben een radicaal verschillend referentiekader, alsof beide in een andere wereld leven. Zelfs zulke dagdagelijkse gevoelens als liefde en verdriet zijn in beider referentiekaders ingebed in een netwerk van betekenissen en verwijzingen die geheel van elkaar verschillen. In de praktijk kunnen zij elkaar ontmoeten als mens, maar hoe diep kan die ontmoeting gaan zonder dat een van beide (of beide) moet inleveren aan uitgesprokenheid? Vroeg of laat ontstaat er beleefde afstand, wil men het contact goed houden.


Taak: de Europese cultuur en beschaving voeden met nieuwe verbeelding en verhalen, metaforen en begrippen, die in staat stellen om in veranderende omstandigheden menswaardigheid hoog te houden en verder te ontwikkelen, niet alleen als idee, maar eerst en vooral in levende gedaanten, in praktijken en instellingen en in de vorm van reminders (artistiek, filosofisch en spiritueel).



Hoe beroerd moet je leven zijn, wanneer het weekend het hoogtepunt is van de week, de vakantie dat van het jaar, en het pensioen dat van je hele leven?

Monday, May 8, 2017

8 mei 2017: Reflecties (XIX)

Eenheidservaring: je kunt ervan uit ‘redeneren’, maar niet naar toe. Je kunt laten zien hoe het leven etc eruitzien vanuit die ervaring, maar niet andersom. Je kunt de eenheid wel evoceren, maar niet construeren. Wat voor zin heeft het dan om zoveel kennis te cultiveren?


De zinvraag is een uitdrukking van vervreemding. Zij verdampt door thuis te geraken in de werkelijkheid en door voluit te leven!


Laat ik het mezelf gemakkelijk maken: alle creativiteit noem ik kunst, ook filosofische. Bij voorkeur mét scheppingsbewustzijn.


Hoe om te gaan met een valse, dolle hond? Voortdurend alert blijven: je kunt onverwachts en excessief worden aangevallen, met nauwelijks een aanleiding. Oefenen in behoedzaamheid en praktische wijsheid: wanneer heeft het zin om te reageren, en hoe? (Reminder: ‘Een wijs man pist niet tegen de wind in’.) En voor alles: Je waardigheid behouden en je eigen leven blijven leiden. Onder druk van zware negativiteit wordt de ander tot een zwart gat dat alles aanzuigt en meeneemt in een kolkende beweging van actie en reactie: blijf erbuiten!



Bestaat tijd? Of is tijd een abstracte idee, zoals dé tafel een abstracte idee is, terwijl er feitelijk alleen maar dingen bestaan die we ‘tafel’ noemen? Veranderingen, ja, maar tijd? Als ‘de tafel’ niet bestaat, behalve als idee, waarom zou dan wel ‘de tijd’ bestaan?