13 augustus 2017: Reflecties (XXV)

Noodzaak om werkelijk levenliefhebbend en aards te gaan leven en denken: afrekenen met alle teleologie.

Zoals je de rede (opgevat als zintuig voor innerlijke tegenspraak) kunt negeren met het oog op een ‘hoger doel’ of een idealistisch project, zo kun je ook de macht van waarheid negeren, en gaan voor ‘alternatieve feiten’.

In het verhaal van het neoliberalisme heb ik alle ruimte, kan ik doen wat ik wil. In de realiteit van het neoliberalisme word ik beperkt in mijn mogelijkheden door machtsverhoudingen, gevestigde belangen, kongsi’s en elites.


Het is nu niet de tijd om de orde te willen bewaken of herstellen, maar om nieuwe wegen te zoeken en te experimenteren! Buiten de gebaande paden dus, creatief en zonder rekening te houden met gevestigde belangen en waarheden.


We leven in catastrofale tijden. Leve de vernieuwing!


Hoe niet waanzinnig te worden? Is dat door er vorm aan te geven? Is dat een reden om te studeren, veel te schrijven en creatief te zijn: om zo enigszins greep te houden op het (eigen) leven en niet te ‘ontsnappen’ in de gekte van oneindige vormloosheid?

Liefde: een vrouw verlangt dat er exclusief voor haar gekozen wordt, zelfs als minnares.

Passie voor waarheid: innerlijke tegenstrijdigheden niet voor lief kunnen en willen nemen.


Mensen willen erkenning, en dat geldt ook voor hun levensovertuiging. Er zijn levensovertuigingen die zich gemakkelijk laten koppelen en vermengen met andersdenkenden (zoals humanisme en boeddhisme). Er zijn levensovertuigingen die uitgaan van exclusiviteit, met een ingebouwde acceptatie van uitsluiting (zoals orthodoxe vormen van jodendom en christendom); hun exclusiviteit vertaalt zich doorgaans in een zelfbeeld van uitverkorenheid. En er zijn levensovertuigingen die universeel willen worden erkend, gekoppeld aan een zelfbepaalde wereldorde (zoals evangeliserende versies van het christendom en de islam); men zal niet rusten totdat iedereen hetzelfde geloof deelt of het aanvaardt als dominant.

3 augustus 2017: Reflecties (XXIV)

Hoe komt het dat zoveel moderne ouders eruitzien als een productie-eenheid in vol bedrijf, zonder veel plezier in elkaar?


De spelende mens. Kinderen leren niet alleen regels; ze bedenken er ook en spelen ermee. Ze spelen binnen regels die ze zelf creëren en weten dat. In hoeverre weten volwassenen nog dat zij verwikkeld zijn in spelen? Spelen zij nog met regels?


Wanneer ik kunst beleef, besef ik weer hoe geweldig het is om te leven. Hoe mooi en creatief het leven kan zijn! Verhalen, beeldende kunst, muziek: als alles misgaat, de ultieme hoop...


Godsdienst is een ernstige vorm van wantrouwen die hoop doet verkeren in een zeker weten, geprojecteerd in buitenaardse verwachtingen.


Wat is werkelijkheid? Ik kan me niets reëlers voorstellen dan de dingen die ik dagelijks waarneem, de gevoelens die ik me gewaarword, de gedachten die komen en gaan. Uiteraard is het allemaal veranderlijk, maar dat doet niets af aan hun bestaan. Hoe zij bestaan is verschillend. De dingen bestaan op een andere wijze dan mijn gevoelens, en deze bestaan weer op een andere wijze dan mijn gedachten, maar aan hun bestaan twijfel ik niet, - ondanks alle pogingen om dingen, gevoelens en gedachten tot illusie te verklaren, of terug te brengen tot een subjectieve indruk of voorstelling. Mijn waarheid over de werkelijkheid kan niet kloppen. Ik kan mij vergissen, in verwarring verkeren of bevooroordeeld zijn, maar dat doet niets af aan de werkelijkheid, niet alleen van hetgeen waarover ik een opvatting heb, maar ook van de vergissing, de verwarring of het vooroordeel. Ook een vergissing gebeurt.

Sowieso

De kosmos is er sowieso;

De aarde is er sowieso;

Het organische leven is er sowieso;

Een levend organisme is er sowieso;

Ik ben er sowieso,
Welke opvattingen ik er ook op nahoud.