De bereidheid om te sterven en het (werkelijk!) voor mogelijk houden om er zelf een einde aan te maken, geven alle ruimte aan het leven.
Hoe ver kom je met het louter onderzoeken van je eigen ervaringen? – iets wat in coaching en in praktische vormen van filosofie leidraad is. Ik betwijfel sterk of het toereikend is, wil je er echt van leren. Het zelfonderzoek is noodzakelijk, maar niet voldoende. Om het onderzoek naar aanleiding van een ervaring werkelijk vruchtbaar te laten zijn, heb ik vaak een weten nodig dat niet met de ervaring gegeven is: een interpretatie, begrippen, verhalen. Een weten waarmee inzichtelijk wordt wat de ervaring zou kunnen betekenen. Weliswaar ben ik zelf degene die het een en ander linkt, selecteert en afweegt, en zo de koppeling vruchtbaar maakt, maar dat betekent niet dat ik zonder dat weten kan, - een weten dat doorgaans niet van mijzelf komt. (Wat zegt dit over ‘leren uit ervaring’? En wat zegt het over de effectiviteit van coaching en van praktische vormen van filosofie?)
Het plantsoen waaraan ik woon is een verzamelplaats voor ouders met kleine kinderen. Hoe vaak zie ik een kindje alleen op de wip zitten, of rondkruipen bij de glijbaan, of jengelen om te worden geduwd op de schommel, terwijl papa of mama op het bankje langdurig zitten te staren op hun mobiel. Fatsoen weerhoudt me ervan om het raam open te doen en te schreeuwen: doe godverdomme die mobiel eens weg. Praat en speel met je kind! Waarom ben je ouder geworden? Asociale hufter! Bij deze.
Hoe ver kom je met het louter onderzoeken van je eigen ervaringen? – iets wat in coaching en in praktische vormen van filosofie leidraad is. Ik betwijfel sterk of het toereikend is, wil je er echt van leren. Het zelfonderzoek is noodzakelijk, maar niet voldoende. Om het onderzoek naar aanleiding van een ervaring werkelijk vruchtbaar te laten zijn, heb ik vaak een weten nodig dat niet met de ervaring gegeven is: een interpretatie, begrippen, verhalen. Een weten waarmee inzichtelijk wordt wat de ervaring zou kunnen betekenen. Weliswaar ben ik zelf degene die het een en ander linkt, selecteert en afweegt, en zo de koppeling vruchtbaar maakt, maar dat betekent niet dat ik zonder dat weten kan, - een weten dat doorgaans niet van mijzelf komt. (Wat zegt dit over ‘leren uit ervaring’? En wat zegt het over de effectiviteit van coaching en van praktische vormen van filosofie?)
Het plantsoen waaraan ik woon is een verzamelplaats voor ouders met kleine kinderen. Hoe vaak zie ik een kindje alleen op de wip zitten, of rondkruipen bij de glijbaan, of jengelen om te worden geduwd op de schommel, terwijl papa of mama op het bankje langdurig zitten te staren op hun mobiel. Fatsoen weerhoudt me ervan om het raam open te doen en te schreeuwen: doe godverdomme die mobiel eens weg. Praat en speel met je kind! Waarom ben je ouder geworden? Asociale hufter! Bij deze.
No comments:
Post a Comment